Natuurlijk
probeer je invloed te hebben op de selectie waar je mee gaat werken, maar of de
jongens onderling een klik hebben en of de ouders het goed met elkaar kunnen
vinden is natuurlijk altijd afwachten. Als die dingen wél samen komen, kan dat
leiden tot mooie resultaten. Dat is iets wat de JO9-2 dit jaar bewijst. En dat
is natuurlijk iets wat niet onopgemerkt mag blijven.



Toen we begonnen met trainen in augustus was de groep nog behoorlijk aan het
aftasten. Ze wisten niet hoe ik als trainer was, ze wisten niet wat er van ze
verwacht werd en wat ze van elkaar mochten verwachten. We beginnen elke
training met een goede warming-up en daarna een spelletje. Dat kan tikkertje
zijn of pionnenroof, maar altijd even een moment om te spelen voordat het échte
werk gaat beginnen. En als er ruimte is om te lachen, dan groeien de
vriendschappen vanzelf. Alleen waren de resultaten nog niet echt om te lachen.
Elke bekerwedstrijd verloren we, waarbij het soms ook een beetje in de koppies
ging zitten. Als we dan voor stonden en we kregen een goal tegen, donderde het
als een kaartenhuis in elkaar.



Intussen hadden ook de ouders elkaar beter leren kennen en stonden ze als 7^e
man altijd achter hun ploeg. Dat merkten de jongens. We zagen de
bekercompetitie vooral als oefenwedstrijden en hamerden op het moment waarop de
competitie begon. Dat was het moment dat ze er moesten staan. We begonnen in de
3^e klasse, wat best pittig was als ik naar de resultaten in de beker
keek. De eerste wedstrijd boekten we zowaar een resultaat. We speelden gelijk
en dat werd gevierd als een overwinning. En wat er daarna gebeurde, is als
trainer en als ouders ontzettend mooi om te zien. Er groeide een team. Jongens
die voor elkaar wilden strijden, elkaars foutjes op wilden lossen en elkaar de
bal gunden. Ze regen de overwinningen aan elkaar. Na dat ene gelijke spel werd
er geen punt meer afgestaan en werden de jongens met groot overmacht
winterkampioen.



Toen de nieuwe indeling bekend werd, schrokken we best een beetje. De JO9-2
werd in de 1^e klasse ingedeeld. Hoewel we lastige wedstrijden zullen
krijgen en daarin compleet weggespeeld zullen worden, heb ik toch goede hoop
dat we onze huid duur zullen verkopen. Want in de JO9-2 staan misschien
individueel niet de beste voetballers, maar de JO9-2 is wel het beste team. Zo
zie je maar dat spelers, ouders en trainers het beste in elkaar naar boven
kunnen halen. Hier staat een trotse trainer, die vanaf nu elke week een
wedstrijdverslag maakt.



Sportieve groet,

Michael (trainer JO9-2)