11-1

De regen is net op tijd weggetrokken uit de regio Rijswijk en de zon maakt zich op voor één van haar laatste offensiefjes als we (met enige tegenzin) wakker worden. Vandaag is onze nieuwe start. Dat moet ik u waarschijnlijk even uitleggen. Wij doen het namelijk dit seizoen anders bij de JO11. Onze JO11-1 en JO11-2 zijn samengevoegd tot één JO11-selectie. Elke maandag en woensdag trainen er 20 jongens samen waarna op donderdag de elftallen bekend worden gemaakt. Daarmee hopen wij een elkaar beconcurrerende groep te krijgen die elke week de plaggen uit de grasmat rent om hun plekje te behouden of een nieuw plekje te veroveren. Hulde aan de ouders en kinderen die onderdeel willen zijn in dit mooie project!

De ochtend begint met een domper. Waar onze JO11-2 gemotiveerd tot op het bot aan hun warming-up is begonnen en al bijna klaar is, sijpelt het bericht door dat Quick Steps geen elftal op de been kan brengen en ons sportpark dus niet met een bezoek vereert. De jongens reageren natuurlijk teleurgesteld. Gelukkig vinden zij snel onderdak bij de JO11-3 die tegelijk af moet trappen en bij de iets mager bezette JO12-1 die dus erg blij waren met de ‘bijzondere’ werkwijze van Quick Steps.

Met gezonde spanning stappen wij veld 4 op voor onze eerste competitiewedstrijd. De vorige wedstrijden lieten we ons verrassen door onze tegenstander en begonnen we slap aan de wedstrijd. Vandaag zijn we vastberaden om dat niet te laten gebeuren. Vlak voor de wedstrijd komt de Ster ook aan. Ook zij beginnen aan een korte warming up. Een snelle warming up eist vaak slachtoffers en zo geschiedt dat ook in dit geval. Eén van hun spelers kan niet spelen waarmee hun aantal op 7 komt. De trainers deelt mij dat mede en vraagt me of wij er ook 7 op willen stellen. Even twijfel ik. Maar al weken hou ik mijn jongens voor dat het vanaf dit moment om de punten gaat, dus ik besluit dat wij ‘gewoon’ met 8 man spelen. Wij spelen om doelen te realiseren en moeten daarbij soms op (of over) het randje spelen. Klachten hierover kunt u natuurlijk richten aan het wedstrijdsecretariaat of de ethische commissie van Vredenburch.

Marius - die het gedurende de wedstrijd knap lastig zou krijgen met de wat irritante coach van de tegenstander, maar uiterst kalm zou blijven – fluit voor de eerste keer en gelukkig zijn we meteen bij de les. Twee goede aanvallen over rechts leveren dan weliswaar geen bruikbare voorzet op, maar de toon is wel gezet. De Ster weet zich daar niet goed raad mee. Het uitverdedigen van de Ster is daarom soms wat nerveus. Boy weet eenmaal bijna van een te korte bal van de Ster te profiteren, maar schiet net op de keeper. Weer worden we gevaarlijk uit een niet snel daarna volgende corner, Liam Roozeboom legt aan, schiet, maar mist het doel op 2 centimeter. Daarna is het weer de beurt aan Boy. Hij breekt uit over links, kan alleen op het doel af, rondt af en raakt de paal. De Ster komt er niet vaak uit, maar als ze dat doen is het snel en zeer fysiek. Daar weten wij ons dan weer geen raad mee. Bij een uitbraak van hen laten ze Dylan kansloos, maar is het Liam Poll die de bal net van de lijn afhaalt. We proberen weer de druk op het doel van de Ster te leggen. Boy zijn schot vliegt richting kruising, maar de lange keeper steekt daar een stokje voor. Finnley stuit ook op de keeper en het schot van Liam Poll vliegt over. Daarna breken we uit via Finnley. Hij zet de turbo aan en geeft de bal voor. Boy loopt er tegenaan en lijkt hiermee voor een exacte kopie van een goal als vorige week te tekenen, maar zijn schot spat uiteen op de paal. En dan doet die aloude voetbalwet zich weer gelden. Tot mijn verbazing mag de spits van de Ster langs onze twee middenvelders lopen, onze drie verdedigers passeren zonder dat hem door deze jongens ook maar een strobreed in de weg wordt gelegd en mag hij rustig de 0-1 binnen schieten. De weinige haren die ik heb, kan ik wel uit het hoofd trekken. Gelukkig voor mij (en mijn haren) stellen we direct orde op zaken. Boy start een actie waarbij de tegenstander appelleert dat de bal uit is. Zowel onze jongens als Marius laat zich niet van de wijs brengen, we gaan door en Boy schiet de bal simpel binnen: 1-1. Bijna meteen daarna probeert de Ster uit te verdedigen en speelt de laatste man aan. Daar heeft Boy op gewacht. Hij komt ertussen, draait kort en heerlijk weg en laat de keeper kansloos met een schot in de verre hoek: 2-1 en een goede weergave van de werkelijkheid op het scorebord.

Twee jongens hebben in het eerste kwartier staan trappelen om hun kunsten te vertonen. Eén daarvan is Rafik. Direct laat hij de tegenstander merken dat hij er is met twee geweldige acties, maar we laten na om te jagen op de keeper en ons dus te melden voor de rebound. Daarna is Rafik alert. Hij verliest zijn duel, maar de tegenstander weet niet dat hij vastberaden is om de bal terug te hebben. Hij herovert de bal en ziet Sohayb vrij staan. Die neemt de ingespeelde bal perfect aan, draait weg en schiet: 3-1. Ook onze verdedigers melden zich wat meer voorin. Dat komt omdat onze tegenstander meer inzakt. Dylan Chan schiet de bal na een afgeweerde aanval nét naast. Liam Poll heeft meer geluk. Hij denkt niet na bij een afvallende bal en haalt uit: 4-1. Rafik blijft strooien met lekkere acties. Vanaf links geeft hij voor en Liam Poll schiet in de verre hoek de 5-1 tegen de touwen. Daarna is ook hij het eindstation voor een mooie aanval: 6-1.

In de rust rennen er wat spelers naar het team van de Ster toe en krijgen ze eindelijk de hulp die ze al even nodig hebben. Dat zorgt nog niet echt voor een impuls. Rafik let even goed op waar de Ster dat niet doet: 7-1. We blijven scherp en snel. Ook bij spelhervattingen. Snel nemen we een corner, Rafik speelt Sohayb aan en die aarzelt niet om de 8-1 te maken. Dan komt de Ster weer, die er toch wel meer in slagen om wat aanvallen op de mat te leggen waar we moeite mee hebben. Ze hebben snelle en sterke jongens voorin lopen. De spits bewijst zijn waarde door slim weg te lopen bij - de overigens uitstekend spelende – Jayden en verschalkt Dylan met een wonderschone lob. Hiervoor hebben we gelukkig in de rust gewaarschuwd toen er spelers bij kwamen en we hebben hen op het hart gedrukt dat ze de koppies niet moesten laten hangen bij een tegentreffer. Ze stellen ons niet teleur. Finnley verliest een duel, maar ook hij vecht zich terug, geeft af op Sohayb die de negende treffer voor Vredenburch laat noteren. Daarna vertrekt Finnley aan de rechterkant. Boy ziet dit en geeft prima mee. Finnley ontvangt en stormt op het doel van de Ster af. Hij wacht wat de keeper doet en zodra deze uitkomt, schuift hij hem de verre hoek in: 10-2.

In het laatste kwart weten we dat de wedstrijd zo goed als gespeeld is. Toch blijven we kansen creëren. Boy geeft net teveel effect mee aan de bal waardoor hij wegdraait van de goal. Daarna zien we nog echt goed combinatiespel. Na een combinatie lijkt het even tot balverlies te komen. Rafik pikt echter op en schiet pardoes de 11-2 binnen. Daarna blijven we de combinaties zoeken. We lijken wat comfortabeler te worden. Rafik en Liam Poll combineren naar hartenlust en de bal wordt voorgezet op Sohayb. Hij weet wel wat hij daarmee moet doen: 12-2. Dat weet hij ook met de volgende kans en vergroot daarmee de zorgen voor de Ster: 13-2. In het laatste minuutje zijn we even minder scherp en laten we ons de 13-3 nog overkomen.

U ziet: het is een mooie overwinning geworden. En die is zeer welkom als je start in een nieuwe competitie. De eerste 3 punten zijn binnen. Was alles dan hosanna? Nee, zeker niet. We gingen nog teveel mee in het spel van de tegenstander waardoor we teveel in de kleine ruimte moesten spelen. Als we het veld groot hadden kunnen houden bij balbezit, was de score zeker hoger uitgevallen. Maar ach, als ik kijk naar de vechtlust die wij hebben laten zien, kan ik alleen maar erg trots zijn. Onze keeper Dylan en de verdedigers Jayden, Dylan en Anthony hebben het zwaar te verduren gehad. Ook Liam Roozeboom kreeg hier en daar een tik. Maar we zeurden niet en deelden net zo hard uit. En vaak betrapte ik mezelf op het geven van een stiekem duimpje als er weer eens ouderwets geschoffeld was. Dat is karakter en dat kun je ze niet leren. Bent u benieuwd geworden naar deze toppers? Dat begrijp ik. Bij dit verslag treft u dan ook een foto aan. En wilt u meer van ze zien? Ook dat begrijp ik. Volgende week spelen we uit bij TAC ’90 om 8.30u. Ik kan u verzekeren dat het een leuke besteding van uw ochtend wordt. Protesteert uw wekker dan? De mijne ook, maar ik zal zeker weer zorgen voor een deugdelijke verslaglegging achteraf.

Tot dan!