September doet pas écht zijn intrede als de botsing tussen kou en warm zorgt voor dauwdruppels op het veld. Combineer dat met een grijze lucht en temperaturen waarbij je niet goed weet of je nu een vest aan kan of een dikke jas aan moet en je hebt zo’n beetje het weerbeeld voor zaterdag 17 september 2022. Het was alweer twee weken geleden dat de JO13-1 zich had gepresenteerd. Toen berichtten we u over een wedstrijd waarin we de betere partij waren, maar toch aan de verkeerde kant van de score waren geëindigd (2-4 verlies tegen KMD). We waren dus – op deze grijze ochtend in september – uit op eerherstel. Onze tegenstander van vandaag, Die Haghe, was dat echter ook. Zij stonden na twee wedstrijden puntloos onderaan en waren vastberaden om die positie weg te geven.

Voorafgaand aan de wedstrijd hielden we onze mannen voor dat een goed begin het halve werk is. Wij willen namelijk nog wel eens wat nonchalant aan de warming up – en daarmee aan de wedstrijd – beginnen. Daarvan was vandaag geen sprake. We zagen een pittige warming up waar de gretigheid van onze mannen van af droop. We gingen er dus eens goed voor zitten. Die Haghe nam de aftrap. Het balletje ging naar achteren, er werd een lange bal gespeeld naar hun rechtsbuiten. Zij ging ermee vandoor, hield oog voor de aanstormende medespelers en gaf voor. Hun linksbuiten zette zijn voet tegen de bal en het was 0-1. Verbazing en frustratie vochten om voorrang. Dit was een behoorlijke tik op de kin. Als een aangeslagen bokser schudde de JO13-1 even verbaasd met het hoofd en ging klaar staan voor de tweede ronde. Wakker geschud door die tik op de kin grepen we Die Haghe bij de strot en lieten niet meer los. Als een woedende tsunami namen we het doel van Die Haghe onder vuur. Telkens als zij een doeltrap kregen, sloten we de tegenstander formidabel in zodat zij hoogstens twee á drie keer rond konden spelen waarna wij weer in balbezit kwamen. We creëerden direct kansen, maar hadden nog geen geluk in de afronding. Na een minuut of tien schoot een speler van Die Haghe de bal in blinde paniek over de achterlijn. Onze corners waren voor Die Haghe al reden voor vlekken in de nek en kloppende aderen, want we waren al een aantal keer behoorlijk gevaarlijk geworden. Ook dit keer sneed Damian de bal perfect aan. Omar kwam inlopen, zette zijn hoofd tegen de bal en knikte hem keurig de verre hoek in: 1-1! Deze goal werkte als doping op de mannen van de JO13-1. Een minuut later schoot de keeper van Die Haghe een bal compleet verkeerd uit. De bal belandde bij Finnley, die met een keurige kaats Dimitri bereikte. Met een boogballetje verschalkte Dimitri de keeper: 2-1 en Sportpark Vredenburch stond op zijn kop. In de daaropvolgende fase veranderde het spelbeeld niet. Die Haghe kwam nauwelijks van de eigen helft, sterker nog: van hun eigen zestien. Helaas voor ons leken er geen goals meer te vallen, tot één minuut voor de rust. Damian ontfutselde de bal van zijn tegenstander en ging er vandoor. Zijn tegenstander trok hem aan zijn shirt, wat hem iets afremde. Marius zag het voordeel en paste de voordeelregel toe. Damian speelde Dimitri in, die de keeper omspeelde en binnentikte: 3-1.

Na een korte rust stonden onze mannen weer te popelen om te beginnen, waar de rust van Die Haghe waarschijnlijk wel wat langer had mogen duren. Wij trapten af, de bal werd naar achteren gespeeld en belandde bij Omar. Hij liep een paar meter op en stak Dimitri op een fantastische manier weg. Natuurlijk maakte Dimitri zijn hattrick compleet: 4-1. Maar de honger van de JO13-1 was nog altijd niet gestild. Ook Boy kan een lekkere corner nemen. Met een perfect aangesneden bal bereikte hij Dylan die met zijn rechterbeen zijn goaltje meepikte. Daarna kreeg Damian het weer even op zijn heupen en zette een actie in. Hij legde de bal af op Omar, die uithaalde. Met een uiterste krachtsinspanning ranselde de keeper de bal uit de goal, maar daar stond Boy om de rebound binnen te tikken: 6-1. Genietend wreven de aanwezige toeschouwers zich in hun handen, want er was nog zeker een kwartier te spelen. Damian zette nog maar weer een keer aan en toen was zijn tegenstander het zat. Hij haakte Damian, waardoor deze tegen de grond smakte. Helaas voor Die Haghe speelde zich dat af in de zestienmeter, dus wees Marius onverbiddelijk naar de stip. Natuurlijk mocht Damian dit cadeautje zelf uitpakken: 7-1. Onze toeschouwers veerden weer op toen Dylan met een actie 3 man bezig hield en een afgemeten voorzet afleverde op Damian, die zijn tweede van de ochtend maakte: 8-1. Het slotakkoord was voor – hoe kan het ook anders – Dimitri die met een loeihard afstandsschot de eindstand op 9-1 zette.

Als je dit zo leest, lijkt het of alleen het middenveld en de voorhoede een wereldprestatie leverden. Niets is minder waar. De afgelopen weken hebben we veel getraind op aanvallen opbouwen van achteruit. Partijtjes tegen de JO13-2 en JO13-3 waren altijd met een opdracht: veroverden we de bal, dan brachten we die eerst helemaal naar achteren voordat we gaan bouwen aan een aanval. En dat betaalde zich uit. Niet alleen opbouwend waren Nick, Liam Tromp, Liam Poll, Keano en Liam Roozenboom fantastisch vandaag. Ook verdedigen werd op het scherpst van de snede gedaan. Je zag de verbetenheid om dat eerste doelpunt van Die Haghe uit te wissen. Zelfs in de laatste minuut met een stand van 9-1 sprintte Keano nog volop mee om een aanval onschadelijk te maken. Ook onze keeper Jabbari greep in op de momenten dat het moest, voetbalde goed mee en leverde een schitterende prestatie af.

U leest het al: ik ben trots. Trots op de vechtlust, trots op dat we onze hoofden niet laten hangen na de 0-1, trots op de wijze hoe we mét en voor elkaar voetballen, hoe we samen de doelpunten vieren en hoe we ons ontwikkelen. Wij kijken dan ook uit naar de volgende krachtmeting. En daar hoeven we niet lang op te wachten. Aankomende dinsdag kruisen we de degens met Zuid-West en gaan we eens kijken of we onze doelstelling (geen laatste worden in de poule) al binnen kunnen halen. Dat zou echt de kers op de taart zijn en een vervulling van het gezegde: na regen komt zonneschijn!