Er stond voor JO12-1 een kraker op het programma. Nummer 2 Celeritas kwam op bezoek. Weer een mooie Rijswijkse derby dus, waar de koppositie op het spel staat voor ons. Ik weet niet of het ligt aan de spanning van de koppositie. Wij hebben het hier bewust niet over gehad. Maar in het 1e kwart zijn we niet onszelf. We maken foutjes, laten de bal niet rond gaan zoals we gewend zijn, de koppies zijn er niet bij. Zo maken we het Celeritas wel heel makkelijk om op 0-1 te komen. Een afstandsschot vanaf de rechterkant vliegt zo over inval keeper Jordan heen. Bij een nieuwe aanval wordt er niet goed overlegd tussen Jordan en Dani. Dani stapt in en werkt de bal weg omdat hij Jordan geen los hoort roepen. Maar Jordan wilde de bal juist wel graag pakken. De afvallende bal wordt om hem heen gespeeld, 0-2.


Na een harde ingreep op Amir krijgen we een penalty en sluiten we aan bij Celeritas. Damian schiet onhoudbaar binnen, 1-2. Nog steeds heeft deze treffer niet iedereen wakker geschud. We staan veel stil en sommige spelers gaan angstig de duels aan. Simpel balverlies leidt tot een aanval en een schot van Celeritas die Jordan helaas onder zijn voet ziet doorglippen, 1-3. “Wat zijn we nou aan het doen” roep ik een beetje gefrustreerd. Is Celeritas dan zo goed? Nee dat vonden wij juist niet. Fysiek sterk, dat wel. Bij bijna elk duel wordt een sliding of stevige tackle ingezet. En verder spelen ze constant de lange bal. En als je daarbij optelt dat de meeste doelpunten van Celeritas vallen uit onze eigen foutjes, viel er dus veel meer te halen voor onze toppers. De gifbeker is alleen nog niet leeg. Rayshawn wil een voorzet wegwerken en schiet de bal in eigen doel, 1-4. Ondertussen hadden we zelf nog een handjevol grote kansen gemist door ballen die op de lat kwamen of net voorlangs werden geschoten.


En dan is het genoeg geweest denken onze jongens. We kunnen steeds beter omgaan met het spel van Celeritas. Perry vertelt de jongens dat we voetballend  beter zijn maar dat de koppies omhoog moeten. Dani krijgt de opdracht om als een van de oudste van het team, samen met jongste van het team aanvoerder Damian, de jongens op te peppen en aan te moedigen. Er komt weer vuur in de ploeg en het voetbal over de grond gaat lopen. Ahmet maakt de 2-4 wat voelt als een aansluitingstreffer. “Het kan nog” schrijft Sanne in onze app groep.

In het derde kwart  voeren we de druk op maar scoren we helaas niet. Kansen creëren we wel.
Een afstandsschot spat uiteen op de kruising. En vlak voor de break gaan we nog een keer 1 op 1 op de keeper af maar die komt overtuigend zijn doel uit. De bal wil er niet in. Dat betekent dat alle spanning op het 4e kwart komt te liggen. Als groep zetten we er nog 1x de schouders onder na een peptalk van Perry (foto). We gaan aanvallen maar houden met Daylen ook wat snelheid achterin voor een counter van Celeritas.

Ahmet is weer constant gevaarlijk aan de linkerkant. Het is ook niet zo’n verassing dat hij de 3-4 binnen schiet. Nu doorgaan jongens. Celeritas is op en kan niet anders dan opruimen of hard ingrijpen. Zelfs zo gevaarlijk dat Amir nog net een beenbreuk kan voorkomen door op te springen. De speler van Celeritas mag gelijk even naar de kant van de scheidsrechter. Dit zegt wel iets over het gevaar dat Celeritas ziet in ons voetbal. Er heerst paniek. Daylen had eigenlijk gerekend op een plek in het doel. Maar we hadden al een beetje verwacht dat we zijn energie ook nodig zouden hebben op het veld. Hij speelt nu dus een beetje van achteruit maar mag zeker mee naar voren om iets te forceren. Dat doet hij ook en na eerst iets te snel op doel te hebben geschoten krijgt hij een nieuwe poging.
Hoe mooi is het dat precies hij dat bekroont met een geplaatst schot dat zo in de hoek verdwijnt. Jaaaaaaaaa! Wat een ontlading bij de 4-4.
We proberen nog een 5e treffer te maken maar moeten ook oppassen voor de omschakeling van Celeritas. Maar de achterhoede maakt die aanvallen sterk ongedaan met hulp van Amir. Dan is het afgelopen en houden we een punt over aan deze kraker.

Als trainers denk je vaak vanuit je emotie over de mindere 1e helft en de gemiste kansen. Je gunt de jongens ook het beste en weet wat ze kunnen. Maar als je dan thuis rustig nadenkt over de veerkracht die onze jongens hebben getoond is dat eigenlijk een super prestatie, waardoor we nog steeds ongeslagen zijn in deze 3e periode. Deze prestatie is mede zo knap omdat Celeritas dispensatie spelers op het veld had staan horen we later. Die dispensatie geeft in ons geval vaak een leeftijdsverschil van 2 jaar en in Damians geval zelfs 3 jaar. Top gedaan dus jongens! Nog 1x gas geven volgende week en dan een paar weekjes rust.