Wedstrijdverslag Vredenburch JO11-selectie - Vredenburch JO12-1 16 januari 2021
Waar Nederland zich - logischerwijs - genietend in de handen wrijft voor de winterse taferelen die zich hopelijk later vandaag zullen tentoon zullen spreiden, wreven de toeschouwers rondom Sportpark Vredenburch zich al vroeger op de dag in de handen. Oke, misschien om enigszins warm te worden op deze frisse ochtend, maar hopelijk ook omdat ze (op gezonde afstand) getuige konden zijn van de wedstrijd van de JO11-selectie tegen de JO12. Het was de eerste wedstrijd van een tweeluik tussen deze ploegen. Dat grote veld lag weer verlangend op ons te wachten.
Deze week mochten we wat debutanten verwelkomen. Zo maakten Pieke, Ilyas en Justin voor het eerst hun opwachting. Ons wachtte een goede tegenstander in de JO12. In de Vredenburch League hebben zij laten zien dat ze een tegenstander zijn om rekening mee te houden. Daarnaast is dat team voor deze maand aangevuld met onze toppers Jayden van Klaveren, Jabbari en Kaspar. Ook die drie giganten maakten dus ook hun debuut op dat grote veld. Na een goede wedstrijd bespreking stapten onze mannen met de borst vooruit het veld op, klaar om deze wedstrijd glans te geven.
In het eerste kwartier was het wat lastig om een goede invulling aan de verschillende posities te geven. Zeker met jongens die rechts en links zo af en toe door elkaar haalden (net als hun trainer in het verkeer, maar dat terzijde), werd het voor anderen daardoor moeilijker om hun taken op te pakken. Dat werd nóg moeilijker toen we een tegenstander omver gleden in ons eigen strafschopgebied. Want dan gaat de bal in de O13 gewoon op de stip. Na een onverbiddelijke streep van Ali wist de JO11-selectie wat hen te doen stond: strijden. Precies op slag van het eerste kwartier toonden we even kort wat we kunnen. Ilyas draaide zich knap vrij en vond de slim lopende Pieke. Die ramde de bal zonder nadenken de verre hoek in: 1-1. Toch vonden we één goede aanval net even te weinig op voort te borduren, dus we besloten om na een kwartier even via een time out in te grijpen. Het bord werd er weer bij gepakt en met lijntjes, pijltjes en ander gedoe dat in Pictionary hoog gewaardeerd zou worden trachtten we de jongens beter op hun plek te zetten.
Dat had zijn uitwerking in het tweede kwartier. We zagen de vergelijking met een machine weer terug: als elk onderdeeltje doet wat hij moet doen, blijft elke machine lopen. Onze elf onderdeeltjes begonnen te werken zoals we dat graag zien en de machine begin zowaar te lopen. De JO12 - dat overigens een meer dan uitstekende wedstrijd speelde - werd wat meer achteruit gedrukt en er kwamen kansen voor de JO11 om op voorsprong te komen. Hoewel we net als vorige week ongelukkig waren in de afronding, blijft het knap dat je ook deze week - met een op veel plekken gewijzigd elftal - er wéér in slaagt om in delen van de wedstrijd de bovenliggende partij te zijn.
Maar natuurlijk was de JO12 niet van plan om de rest van de wedstrijd onder druk te staan. Met een paar goede wissels slaagden ze erin zich weer terug te vechten in de wedstrijd. De solide verdediging stond menig keer aan de basis van een goede aanval door een uitstekende lange bal of inspeelpass. Langzaam maar zeer zeker verslapte de greep van de JO11 waarin ze hun tegenstander enige tijd hadden gehad. Geduldig had de JO12 op deze kans gewacht en onder aanvoering van de uitblinkers Jayden T., DJ, Jaylen en Jayden van Klaveren startten zij hun eindsprint. Ook daarin zagen we dat we sommige dingen heel slim doen. Anthony trachtte een aantal keer door slim te stappen zijn tegenstander buitenspel te zetten. Dat lukte ook een aantal keer erg goed. Maar we zagen ook dat we nog stappen moeten maken. Onder druk schieten we te vaak de bal blind weg in plaats van de voetballende oplossing te zoeken. Bij een afvallende bal zag DJ zijn kans schoon en nam de bal op zijn slof. Dylan probeerde er met een uiterste krachtsinspanning nog bij te komen, maar de bal verdween keurig over hem heen in het doel: 1-2.
In het laatste kwartier probeerde de JO11 nog wel een vuist te maken. Minder dan vorige week - maar wel zeker merkbaar - vloeiden de krachten toch wat weg. Dat zag je aan ballen die net van de voet af sprongen, lange ballen waar niet meer zo fanatiek achteraan gejaagd werd en instructies van het hoofd die door de voeten niet meer zo makkelijk worden uitgevoerd. Na een corner van de JO12 werd de bal door onze eigen speler over de doellijn gelopen en daarmee was het verzet definitief gebroken. Of toch niet? In de laatste minuten rossen we de bal nog net langs de verkeerde kant van de kruising en falen we in een één op één situatie met de keeper. Na het laatste fluitsignaal zijn we dan ook eensgezind: terecht verloren, maar er had wel meer in gezeten.
Groei van je elftal is er in vele vormen. Natuurlijk zie die het liefst door de overwinningen aaneen te rijgen en het groeiende zelfvertrouwen als doping te gebruiken. Maar groei kan er ook zijn door goed om te gaan met verlies. Ook daarin zie je dat we nog een weg te gaan hebben. Mopperen op elkaar is onder geen enkele omstandigheid goed te praten. Natuurlijk mag je in een team elkaar de waarheid zeggen en elkaar aanspreken, maar wél altijd opbouwend zodat een ander daar beter door gaat spelen. We moeten onthouden dat we meer leren van verloren wedstrijden dan van gewonnen wedstrijden. Die leermomentjes kunnen we snel weer benutten, want de JO11-trein dendert gewoon door. Maandag wacht een serieuze klus tegen de JO13-2 waar we veel kunnen leren van de spelers die al gepokt en gemazeld zijn. En ook daarna hoeven we niet lang te wachten, want dan wacht de JO12 de zaterdag erna weer. En zeg nu zelf: dat is toch lekkerder dan boodschappen doen?
