Op een voor ons vreemde dag, namelijk de zondag mochten we aantreden tegen HVV. En wat was het koud. De velden waren wit en op sommige stukken ook best wel hard. Het zonnetje scheen wel dus de hoop was dat het veld snel beter zou worden. Dat gebeurde gelukkig ook. Vandaag zonder Jon, maar wel met Orchun. Gelukkig was de rest er wel, want nu Raul ook definitief is afgehaakt, is de spoeling wel dun met 12 spelers. Zoals aangegeven was het erg koud, maar jullie hebben er een hartverwarmende wedstrijd van gemaakt, zodat niemand het ook echt koud kreeg langs de kant. De eerste 10 minuten gingen gelijk op en beide teams waren dreigend voor elkaars doel, maar tot echt grote kansen leidde dit niet en zo bleef het 0-0. Brian was koud in het veld toen hij de bal voor zijn voeten kreeg en zijn lage harde schuiver trof doel 0-1! HVV was van slag en we bleven aanvallen en al snel resulteerde dat in de 0-2 en dit keer was Orchun de doelpuntenmaker. Vlak daarna dan de mooiste goal van de wedstrijd en helaas was die van de tegenpartij. Hun snelle behendige spits vertrok van eigen en was door niemand van ons te stuiten en ook Danny was kansloos op het geplaatste schot en zo werd het toch 1-2 kort voor de rust. In de rust was onze jongens een lekkere kop warme thee beloofd en het lange wachten leek te worden beloond, maar het werd helaas ijskoude siroop. Ook lekker natuurlijk. De 2^e helft werd nog spannender dan de 1^e helft met 2 uitblinkende keepers aan beide kanten. Danny, geweldig gekeept! De scheids kon het echter moeilijk verkroppen dat er teveel anderen op het veld waren die de show stalen en wilde zijn eigen moments of fame. Eerst leek hij Oost-Indisch blind te zijn voor de vlagsignalen van grensrechter Jurgen en op het moment dat hij de woorden “thuisfluiter” hoorde, begon hij ook de vlagsignalen van de grensrechter van HVV volledig te negeren. Kijk zo kan het dus ook! Feit was wel dat de onlogische beslissingen niet meer op de vingers van 2 handen te tellen waren, maar oke het gebeurde aan beide kanten en geen van de teams liet zich uit het veld slaan en het bleef een heerlijke wedstrijd. Zeker toen Muhammed Ali de bal hoog in de touwen joeg en de 1-3 binnen schoot. Aan beide kanten bleven er kansen ontstaan, maar wat stond die jongen verschrikkelijk goed te keepen bij HVV. Toen het weer door hun supersnelle spits 2-3 werd, beloofde de laatste 5 minuten toch nog heel spannend te worden. En wat ik de laatste weken vaker heb gezien, dan gaan we er ook met z’n allen voor. Achterin waren Daan, Janeau, Ritchie en Armando lekker fel en konden de kleine slimme overtredinkjes me zeker bekoren (of had ik dat niet op mogen schrijven) afijn het staat er al. We leken de wedstrijd te gaan beslissen toen Calvin met een mooie pass Muhammed Ali alleen voor de keeper zette. Hij schoot perfect in, maar de keeper van HVV ranselde de bal uit de hoek. Ondertussen zaten we al 4 minuten in blessuretijd en we kregen nog 3 corners op rij. Deze leverden flinke kansen op, maar de beslissing bleef uit. Waarom floot die gast niet af? Nog een verre uittrap en er maaide iemand bij ons op de middenlijn volledig over de bal heen. Tot onze schrik was het Danny onze keeper. Wat deed die daar? Ook nog eens die snelle jongen die alleen op onze goal af gaat, maar hij moet nog een eind naar onze goal met Danny er achter aan alsof de duivel hem op de hielen zit. Hun spits wordt naar de zijkant gedreven door Danny, maar weet Danny uit te kappen en hij lijkt de bal in het lege doel te schuiven, maar ook Ritchie is meegesprint en weet de bal op de lijn weg te werken. Dan eindelijk het eindsignaal. En zo pakken we een zwaarbevochten overwinning. Muhammed Ali en Levie lekker gespeeld voorin, Calvin, Appi, Ouassim en Brian waren helemaal op na afloop en wat te denken van Orchun die diverse keren de verdediging te hulp schoot om vervolgens weer aan de basis te staan van een mooie aanval van ons. En dan natuurlijk ook onze verdedigers en de keeper (die altijd in is voor wat spektakel) super wedstrijd gespeeld mannen!!! En we staan weer op de 3^e plek.

Edwin