Rond 8 uur lopen de tribunes alweer langzaam vol, want de JO11-3 speelt weer thuis. Als de harde kern van supporters van dit team plaats neemt op een tribune, dan hoor je ze luid en duidelijk. Menig tegenstander loopt bibberend langs deze kant van de tribune. Het is fijn voor onze jongens dat er altijd zo veel ouders zijn om hen te ondersteunen. En steun hebben ze soms hard nodig.

We weten dat de Ster vandaag een lastige horde zal zijn. Dit team hebben alles al gewonnen in deze bekercompetitie. Het zijn bijna allemaal grote en dus sterke jongens en er zit goed voetbal in. Dat zien we tijdens de warming-up al. Daartegenover staan onze kleine giganten, vastberaden om hun huid zo duur mogelijk te verkopen. En zo ontwikkelt de wedstrijd zich ook. Al snel krijgen wij een kans, maar zijn net te slordig in de afwerking om daadwerkelijk een voorsprong op het scorebord te zetten. De Ster blijft aanvallen en houdt de druk erop. Na een minuut of 8 moeten we toch capituleren. Het wordt 0-1 voor de Ster. Maar we blijven voetballen en maken van elke balverovering weer een nieuwe poging om het doel van de Ster onder vuur te nemen. Aangemoedigd door de felle kreten op de tribune waarbij zelf geschreeuwd dat de mannen ‘klein van stuk, maar groot van daden’ zijn. Ik weet niet of ik exact dezelfde bewoordingen gebruik, maar het geeft maar aan dat onze harde kern fanatiek is. Bij de eerste time-out staat er een 0-3 achterstand op het scorebord.

Het tweede kwartier is eigenlijk nóg beter van onze kant. We winnen zowaar ook duels van deze grote gasten en komen beter onder de druk vandaan. Dat resulteert zelfs in enkele kansen. Op de training zullen we wel iets meer aandacht moeten besteden aan het afwerken. In sommige gevallen wachten we namelijk te lang met schieten, in andere gevallen zijn we juist te ongeduldig en weer in andere situaties zien we niet dat er een teamgenoot helemaal vrij staat. Maar we houden de schade beperkt en gaan met 0-4 rusten. De jongens lopen met hangende hoofdjes naar ons toe. We vertellen ze dat die teleurstelling nergens voor nodig is, want de Ster zet overal uitslagen neer als 18-0 of 22-0. We vechten als leeuwen en hebben een zeer acceptabele stand in handen.

Het derde kwartier breekt aan. Het positiespel van de Ster blijft heel goed. Maar dat van ons doet er niet veel voor onder. We voetballen keurig vanuit onze eigen taak en zijn niet bang voor de duels. Af en toe mag het best wat gemener, maar daar gaan we nog even aan werken op de trainingen. Ondanks dat het goed gaat, zien we toch het krachtsverschil in de score uitgedrukt. De Ster loopt verder weg. Maar dan breken voor ons wat mooie momenten aan. Bij een goed genomen corner van Liam ontstaat er een ouderwetse scrimmage voor het doel van de Ster. Omar ziet zijn kans schoon en als de bal voor zijn voeten komt, haalt hij verwoestend uit. Tot zijn vreugde en die van de harde kern op de tribune gaat hij erin! De eer van Vredenburch is gered en de uitdrukking op Omar zijn gezicht is wat voetbal mooi maakt. De Ster blijft ook voetballen en maakt er nog wat doelpunten bij. Maar dan breekt het moment van een andere speler bij ons aan. We veroveren de bal en Dylan heeft een schitterende steekpass op Sohayb in huis. Vorige week was ik streng tegen hem, maar dat maakt hij helemaal goed met de afronding. Ondanks de stand is er ook bij hem een gelukzalige reactie. Dat geeft je als trainers en leiders gewoon kippenvel. Als we onze tegenstander feliciteren met de overwinning, staat er een 2-10 nederlaag op het scorebord.

Jongens, met deze nederlaag kunnen wij weer verder. Het spelen tegen betere teams maakt jou als speler ook beter. En natuurlijk is verliezen niet leuk. Maar als je het op kunt brengen om in zo’n wedstrijd te spelen vanuit je eigen taak, gaat dat ook lukken tegen een tegenstander die net zo goed als wij zijn. En dat is het moment dat je mooie resultaten kunt halen. We hebben gespeeld als een team. Boris heeft schitterende reddingen in huis gehad. Achterin hebben Jayden, Omar, Liam en Dylan echt gevochten als leeuwen en hebben niet opgegeven. Op het middenveld waren Boy, Finnley, Safouane en Sohayb ook onverzettelijk. De Ster was een fysieke ploeg en jullie hebben wat tikken gehad, maar jullie lieten je niet uit het veld slaan. En onze spits was Damian. Hij wordt elke week beter, blijft werken als een paard en was enorm lastig voor de verdediging van de Ster. Dus het klinkt gek: maar dit verlies was een teamprestatie om trots op te zijn. Volgende week wacht Quick Steps, een tegenstander van ons formaat. Wij gaan er deze week hard tegenaan om te zorgen dat we volgende week een verslag mogen schrijven waarin we u berichten dat we hebben gewonnen.

Tot volgende week!