Slechts drie dagen na onze slijtageslag tegen Quick Steps moesten de jongens van de JO11-3 alweer aantreden. Als dit in de Eredivisie gebeurt, dan verzetten we wedstrijden. Wij niet. Wij stropen de mouwen op en gaan het veld weer op om de grassprieten op te vreten. In dit geval overigens niet verstandig, want we speelden op de plastic sprieten van veld 1. Deze zijn wat lastig te verteren voor jongens van 9 á 10 jaar. Maar om te voorkomen dat dit verslag een verhandeling wordt over de weg die een plastic grasspriet aflegt in de darmflora van onze mannen, gaan we maar eens schakelen naar de wedstrijd.

 Na het eerste fluitsignaal van Ronald blijkt al snel dat onze jongens er zin in hebben. De bal gaat weer als vanouds rond van voet tot voet. Dat zijn momenten waarop wij als begeleiding bijna niet hoeven te coachen. Je kijkt ernaar en je geniet. Al snel maken we de eerste goal. Sohayb – die overigens een fantastische wedstrijd speelt – let goed op als de keeper de bal uit schiet. Hij is er snel bij om de te zacht ingespeelde bal op te pikken en schiet beheerst binnen. Den Hoorn is wakker en bijt wat meer van zich af. Maar daar raken wij niet van onder de indruk. Dylan promoveert een klein kansje doodleuk tot een doelpunt en we staan alweer 2-0 voor. Vreemd genoeg breekt dat het verzet van Den Hoorn al een beetje. Vrijwel direct daarna probeert een verdediger van Den Hoorn de bal uit te verdedigen, maar rekent buiten de watervlugge Damian. Met een sliding blokt hij de bal die bij Safouane terecht komt. Hij weet er wel raad mee: 3-0. Voor de time-out is Sohayb ook alweer op het scorebord terecht gekomen en gaan we met 4-0 voorsprong naar de bespreking.

Een spits is een speler die denkt in het teambelang, maar toch ook wel erg graag zelf wil scoren. Dat is immers zijn taak. Wij kunnen dan ook een glimlach niet onderdrukken als Damian heeeeeel stiekem een keihard op het doel geschoten bal van Jayden aanraakt en er 5-0 van maakt. En hoe lekker is het als je dingen op de training oefent die terugkomen in de wedstrijd? Dat is voor de leiding natuurlijk het ultieme geluk. Dat geluk geeft Damian ons als hij op het doel af stormt en niet keihard schiet, maar keurig – zoals we op de training benadrukken – met binnenkant voet de bal in de hoek plaatst: 6-0. Den Hoorn besluit dat de vernedering die op hen af komt razen nog niet groot genoeg is en schiet zelf even de 7-0 binnen. We halen ons voet van het gaspedaal en Den Hoorn voelt de ruimte om te komen. Dan doen ze dan ook en bij een spaarzame aanval schieten ze op ons doel. Met een uiterste krachtsinspanning probeert Finnley de bal nog van de lijn te halen, maar het mag niet baten: 7-1.

Na de rust komt er een spelbrekertje langs die wij dit seizoen al vaker voorbij hebben zien komen: hij heet Nonchalantje. Je ziet hem niet, maar hij zit in de koppies van onze jongens. Hij zorgt ervoor dat we niet op onze positie lopen, veel gaan lopen met de bal en niet meer uitvoeren wat we moeten doen. Die ‘onzichtbare tegenstander’ zorgt er dan ook voor dat we in het derde kwartier maar één keer scoren. Maar het was wel een mooie. Onze gelegenheidsspits Jayden vertoont normaal zijn kunsten in de verdediging. Gezien de stand mag hij het nu voorin proberen en hij soleert als Zlatan Ibrahimovic in zijn goede tijd door de verdediging van Den Hoorn en prikt de 8-1 tegen de touwen. Gelukkig hebben we in het vierde kwartier de geest weer een klein beetje te pakken, hoewel het niet zo goed wordt als vóór de rust. De 9-1 is echter een ware teamgoal. Van achteruit wordt de bal via een stuk of 3 á 4 spelers snel naar voren gebracht. Damian bemachtigt de afvallende bal en zorgt voor de 9-1. Ook het slotakkoord is voor hem. De laatste goals is weer de vrucht van een mooie aanval en zorgt ervoor dat we met 10-1 van het veld af lopen. Na afloop bij de wedstrijdbespreking komen we erachter dat Damian geen financiële vergoeding heeft afgesproken met zijn ouders voor de goals die hij maakt. En dat terwijl hij er 5 in heeft geschoten. We hebben hem even stiekem op die mogelijkheid gewezen en voelen het faillissement van zijn ouders in rap tempo naderen als hij zo doorgaat.

Zo jongens, de bekercompetitie zit erop. We hebben schitterende wedstrijden afgewisseld met wedstrijden waarin we compleet weggespeeld zijn. Maar wat het resultaat ook was: nooit hebben jullie opgegeven. Wij hebben dan ook alle vertrouwen in dat jullie ook in de competitie zullen gaan schitteren. We gaan twee weken keihard trainen, misschien een oefenwedstrijdje, en dan zorgen wij ervoor dat we er klaar voor zijn. Bring it on!