JO11-3

We stappen kleedkamer 4 binnen en tien gezichten kijken ons gespannen aan. Het is alweer drie weken geleden dat we gespeeld hebben, dus zijn onze jongens tien gekooide tijgers die niet kunnen wachten om het veld te betreden. Vandaag begint dan eindelijk de competitie. We vragen ze of ze er zin in hebben, welke vraag met een volmondig ja! wordt beantwoord. Dan bespreken we het doel van deze competitie. In deze poule van zes ploegen willen we graag op één van de bovenste drie plaatsen eindigen. Met jongens die allemaal eigenlijk nog JO10 zijn, is dat een mooi streven. Na het horen van de opstelling laten we ze los en mogen onze tijgers dat veld eindelijk weer betreden. En uiteraard gebeurt dat onder het toeziend oog van onze hondstrouwe aanhang.

Het beginsignaal van Rob – die een foutloze wedstrijd floot – klinkt en de bal rolt eindelijk weer. Maar het is duidelijk dat we al drie weken niet gespeeld hebben. Zelden bereikt een ingespeelde bal zijn beoogde bestemming, we zijn slap in de duels en laten ons door een fanatiek beginnend Semper Altius terugdringen. In de aanvallen die we wél soms op de mat leggen, zijn onze schoten net te slap of hebben we het geluk niet aan onze zijde. Zo schiet Liam een bal op de kruising en missen de schoten van Sohayb, Boy en Omar kracht of precisie. Maar dan komt dat onvermijdelijke moment dat je afgestraft wordt voor je povere spel. Boris maakt een foutje – wat trouwens zijn enige fout in de wedstrijd zou zijn – en schuift de bal in de voeten van de tegenstander. Die twijfelt geen moment en schiet de bal keihard in ons doel: 0-1 achter. Vol met dromen en ambities, maar voorlopig ver daarvan verwijderd, lopen de jongens in de eerste time out naar ons toe.

We zijn niet aardig voor ze. We wijzen ze op de fouten die in elke linie gemaakt worden, op de ballen over twee meter die hun bestemming niet bereiken, op het gebrek aan vechtlust en het gemak waarmee onze tegenstander nu de baas is op ons eigen veld. We brengen Damian en Safouane die zich in de eerste helft aan onze zijde ook stonden te verbijten. En dan verbaast dit team ons weer. In plaats van als geslagen honden na onze donderspeech dat veld weer te betreden, liepen ze met de borst vooruit naar de middenstip voor de aftrap. Twijfel maakte plaats voor vastberadenheid. Binnen een minuut zegt Safouane op zijn eigen manier al dat wij hem niet als eerst wissel moeten zetten (of misschien juist wél!). Na een prachtige aanval over links, krijgt hij van Dylan de bal en prikt de 1-1 binnen. Die treffer bevrijdt ons en de trein begint te lopen. Boy heeft een schitterende steekpass in huis op Safouane, maar dit keer is de keeper hem de baas. De druk op het doel van Semper neemt toe en houdt aan. Opeens voetbalt Semper zich toch onder die druk uit en stormt op ons doel af. We heroveren de bal en zijn binnen drie á vier seconden met een messcherpe counter bij het doel van Semper waar Safouane de trekker overhaalt: 2-1. Direct bij onze volgende aanval schiet Sohayb (of was het een voorzet?) de bal met een schitterende boog over de keeper heen waar hij in de verre hoek binnen ploft: 3-1.

Dit keer staan de jongens glimlachend bij ons in de time out. Van binnen glimlachen wij ook, maar we houden ze scherp. We houden hen voor dat we er nog niet zijn en we echt nog 1 á 2 goals nodig hebben.  En binnen een minuut voegen we de daad bij het woord. Boy let goed op en gaat er met een te zacht ingespeelde bal met Semper vandoor. Omdat Semper op dat moment aan aanvallen dacht, ligt er een zee van ruimte waar hij zich wel raad mee weet. Hij mikt de bal in de korte hoek en zet zo de 4-1 op het scorebord. En dan is er voor Semper geen houden meer aan. We zetten de ene na de andere aanval op, maar missen wat geluk in de afronding. Zo stuit Damian op de uitstekende keeper van Semper en schieten Boy en Safouane – die inmiddels op zoek is naar zijn hattrick – niet met scherp. Sohayb schiet iets scherper en ziet zijn inzet op de lat eindigen. De keeper ligt al verslagen op de grond en zowel Damian als Safouane rennen op het doel af. Safouane ziet zich in gedachten zijn hattrick voltooien, maar wordt op het moment supréme opzij gezet door Damian die doodleuk zijn eerste van de wedstrijd maakt. Maar we maken niet alleen mooie acties voorin. In een spaarzame aanval van Semper stormt Boris zijn doel uit om een einde te maken aan die uitbraak, maar de spits van Semper is nét iets sneller. Hij rondt af, maar heeft buiten Omar gerekend die de bal met een uiterste krachtsinspanning van de lijn haalt. Bij de laatste time out zijn het geen glimlachjes meer, maar grijnzen de mannen breeduit in het zicht van de eerste overwinning.

Maar ze hebben het beste kwartier voor het laatst bewaard. Het zijn de momenten waarop je niet meer zoveel hoeft te coachen. Waar je gewoon geniet van het spel van je ploeg en zo af en toe applaudisseert. En niet alleen vanwege de goals, maar ook vanwege de teamspirit. Zo stoomt Jayden ineens op uit de verdediging en kijken we bezorgd naar zijn positie. We hadden verwacht deze onbezet aan te treffen, maar daar was Boy gaan staan om die positie over te nemen. De jongens doen netjes wat we hebben afgesproken. Zo schuiven de backs mee met een corner en blijft de laatste man rond de middenlijn staan. Bij één van die corners is Omar mee op gekomen. De bal komt voor en met een halve omhaal poeiert hij hem keihard tegen de touwen. De 6-1 is hiermee een feit. En dan nog is het vat niet leeg. Na een mooie actie van Finnley geeft hij de bal goed voor waarna deze keurig wordt afgerond door Damian: 7-1. En dan komt het moment waar één jongen in het bijzonder zo naar uit had gekeken. Hij staat wederom aan het eindpunt van een mooie aanval en schiet de bal binnen voor het slotakkoord: 8-1. En wie denkt u dat de jongen is die juichend weg loopt? Ons man(netje) van de wedstrijd Safouane met zijn zo vurig gewenste hattrick!

Maar weet u: het benoemen van de jongens die een aanval opzetten, een assist leveren of een goal maken doet eigenlijk tekort aan wat deze dag voor ons gebracht heeft. Dit was namelijk het schoolvoorbeeld van een teamprestatie. Het overnemen van elkaars positie, het vechten voor elkaar en de (uiteindelijke) wil om te winnen door een goed vervolg te geven aan een slechte start was schitterend om te zien. Onze verdedigers die, ondanks de grote voorsprong, op hun positie bleven en vanuit hun eigen taak voetbalden zijn ook het noemen waard. Dylan, Omar, Finnley, Liam en Jayden hebben dat uitstekend gedaan. Zelfs toen één jongen van Semper de achterstand (en het fysieke spel) niet meer trok en lelijk ging doen, hield Jayden het hoofd koel. Boris heeft een uitstekende wedstrijd gekeept en traint zich elke week helemaal suf (vaak wel 3x per week) om nóg beter te worden. Kortom: we hebben eigenlijk alleen maar toppers. En zij gaan er alles aan doen om bij de bovenste drie ploegen te eindigen. Al was het alleen maar omdat de leiding ze dan trakteert op patat en drinken. Wij gaan alvast sparen….

Tot volgende week!