Het bestaan als trainer en leiding is niet altijd even mooi. Je moet van 10 individuen een team zien te maken. In dat proces maak je je op sommige momenten best veel zorgen. Je vraagt je af of jouw jongens het wel naar hun zin hebben en of ze zich veilig genoeg voelen om dingen bij jou aan te geven. Je maakt je zorgen als je merkt dat de vooruitgang van één of meerdere jongens stokt en zoekt dan – soms wanhopig – naar manieren om die ontwikkeling weer te stimuleren. Maar die momenten waarop je twijfelt, worden overschaduwd door momenten van glorie. Momenten waarop je je trots voelt dat jij de trainer en leider mag zijn van een geweldige groep jongens. Momenten waarop ze de dingen doen waar je zo hard op traint en je lachend aankijken met een idee als: zie je wel dat we het kunnen? Die momenten hadden wij vandaag en ik ga u er alles over vertellen.

Vandaag staat de eerste van drie zware wedstrijden op het programma. De mannen van de JO11-3 krijgen met SVC, REMO en Haagse Hout de huidige nummers 2, 3 en 4 van onze poule tegenover zich. En dat wordt dus best een zware kluif om deze wedstrijden goed door te komen. De afgelopen week hebben ze in elk geval een goede basis gelegd, want op de training spatte het enthousiasme er deze week van af. Als dat een voorbode is voor vandaag, zitten we goed. In de wedstrijdbespreking benoemen we die goede trainingsweek ook. En we stellen vol Haagse (of Rijswijkse) Bluf dat SVC bang moet zijn voor óns in plaats van andersom. Vol goede moed betreden we het schitterende kunstgrasveld van SVC en beginnen aan onze warming-up.

En vanaf het eerste fluitsignaal geven wij één boodschap af: vandaag zijn wij de baas. We komen direct prima in onze duels en vechten deze met een verbetenheid uit. Maar het positiespel is ook prima verzorgd. De afgelopen week hebben we veel aandacht gegeven aan het verplaatsen van het spel en dat laten we bijna tot in perfectie zien. Komen we er op rechts niet doorheen, verplaatsen we het spel met 2 of 3 passes naar links en weer andersom. SVC komt er niet aan te pas en je kunt zien dat dit gegeven even wennen is voor de jongens die al hun wedstrijden in onze poule al hebben gewonnen. Een gevolg van het goede positiespel is dat we dat na een paar minuten omzetten in flinke kansen. Steeds hebben we nét geen geluk in de afwerking. Na een minuut of 11 breekt Sohayb de ban. Hij breekt door op rechts en combineert samen met Damian en Boy richting de goal van SVC. Beheerst schuift hij de bal langs de prima keepende keeper van SVC: 0-1. En we blijven voetballen. De ene na de andere aanval wordt opgezet. De ene keer combineren we er doorheen, de andere keer doen we dat met een individuele actie. Damian slaagt erin de bal van een tegenstander af te snoepen bij een corner van SVC en steekt het hele veld in een lange sprint over, achternagezeten door 3 tegenstanders. Helaas weet hij het net niet te vinden, maar het toont de vechtlust van de JO11-3 in deze wedstrijd. Maar het is natuurlijk niet alleen maar eenrichtingsverkeer. SVC slaagt er net voor de eerste time-out in om door onze verdediging heen te breken. De spits komt vrij en stormt op ons doel af. Hij speelt de bal voor zich uit en sprint erachteraan. Boris twijfelt geen moment en stormt zijn doel uit. Ouders en leiding houden de adem in terwijl Boris naar de bal glijdt, niet bang voor de aanstormende spits. De bal belandt veilig in zijn handen terwijl hij zijn lichaam er als een leeuw omheen gooit. Een redding uit duizenden en een beloning voor de vele uren arbeid die deze jongen in een trainingsweek stopt met een aantal keeperstrainingen, groepstrainingen en de voetbalschool. Even daarna krijgen wij een corner. De bal wordt door SVC weggewerkt en Jayden pikt hem een meter of 20 van het doel van SVC op. Hij besluit hem maar eens op zijn pantoffel te nemen en hoe. De bal gaat kiezelhard het doel in en wij mogen naar de eerste time out met een 0-2 voorsprong.


In het tweede kwartier blijven we ons spel spelen, soms tot frustratie van SVC. De makkelijke ochtend die ze misschien voor zich hadden gezien toen ze die ochtend waren opgestaan gaan wij ze niet geven. Safouane en Finnley zijn erin gekomen en bemannen nu de linksbuiten- en de spitspositie. Na een minuut of 7 in het tweede kwartier zetten we een aanval op over links. De ijzersterk spelende Dylan pakt de bal af van zijn tegenstander en speelt Safouane in. Safouane kaatst de bal door op FInnley. Hij fopt twee tegenstanders door de bal niet te schieten, maar af te leggen op Sohayb die helemaal vrij is gelaten. Dat kansje laat Sohayb niet onbenut en zo zet hij de 0-3 op het scorebord. Zo begint het wel erg aangenaam te worden en wordt dat effect alleen maar versterkt door het voorzichtige lentezonnetje dat ons verwarmt.

In de rust houden we de jongens voor dat we een ander doel van ons binnen handbereik hebben. Het is ons dit seizoen namelijk nog niet gelukt om 4 x een kwartier goed te spelen. Altijd zat er wel een kwartiertje tussen dat minder was. Maar het leven bestaat uit het realiseren van je doelen en dromen, dus we herinneren ze aan dat gedurende het seizoen vele malen uitgesproken doel. En ze gaan ervoor. In het derde kwartier krijgen we wel onze eerste tegenvaller van de wedstrijd te verwerken. SVC mag een corner nemen en we vergeten 2(!) tegenstanders te dekken die bijna op onze doellijn staan. De speler die de eerste helft stond te keepen – en trouwens een behoorlijk balletje kon trappen – neemt de corner feilloos. Hij bezorgt de bal bij één van de twee vrijstaande mensen en die kan ongehinderd binnen schieten: 1-3. En het geloof is terug bij SVC. Dan  is het interessant om te zien wat je team gaat doen. We hebben wedstrijden gehad waarbij we door een tegenvaller als dit volkomen door het ijs zakten, dus we gaan er even goed voor zitten. Maar het is en blijft ónze wedstrijd. We stormen dus alweer snel als vanouds op het doel van SVC af en we proberen onze marge weer terug te brengen naar 3. Daar is een ouderwetse scrimmage voor nodig. In een kluwen van benen ziet Finnley de bal. Hij geeft hem aan Damian en de marge is hersteld: 1-4.

En dan is er nog maar één kwartier dat jou scheidt van een prachtige prestatie. Het wordt eentonig, maar ook in het laatste kwartier delen wij de lakens uit in Wassenaar. We krijgen eerst wel weer een teleurstelling te verwerken als SVC bij een spaarzame aanval de 2-4 tegen de touwen schiet, maar rechten onze rug weer. Sohayb slalomt door de verdediging van SVC heen en knal het laatste beetje hoop van SVC aan gruzelementen: 2-5. Als bij een afvallende bal Damian weer scherp is en de bal de kruising in werkt, is het echt gedaan. Wij winnen de wedstrijd met 2-6. En we realiseren weer een nieuw doel: het 4x een kwartier goed spelen. En al onze jongens waren geweldig (Boris, Jayden, Omar, Dylan, Liam, Boy, Safouane, Finnley, Damian en Sohayb).

Groei gaat gepaard met vallen en opstaan. Het is onze taak als trainer en leiding om dat vallen zo zacht mogelijk te laten gebeuren zodat ze geen moeite hebben om op te staan. Onze taak is het om een sfeer te creëren waarin ze vechten voor dat doel en elkaar durven aan te spreken als dat nodig is. En als dat dan zo mooi samen komt als vandaag, dan vergeet je de momenten van twijfel weer en kun je genieten van wat je team bereikt. Heel even, want dan wacht de volgende tegenstander. En dat belooft weer een zware kluif te worden.

Tot volgende week!