Exact 147 dagen. Zo lang is het geleden dat zich een groep supporters met gezonde spanning op de tribune verzamelde, onze jongens aan hun warming up begonnen en een échte tegenstander tegenover zich zagen. Voor ons als volwassenen is dit al een ontzettend lange tijd. U kunt zich er misschien wel een voorstelling bij maken hoe lang dat voor een voetbalgekke jongen van 9 of 10 jaar is. En de omstandigheden vandaag zijn prima. Het is niet te warm, we hebben hard getraind en we hebben er zin in.

Voorafgaand aan de wedstrijd bespreken we wat vandaag belangrijk is. We zien dat onze tegenstander wat aan de late kant arriveert en sommige jongens met een warming up die bestaat uit het naar hun trainer toe rennen aan de aftrap gaan staan. We vertellen de jongens dat het belangrijk is om je direct te laten gelden, je duels te winnen, je aan je eigen taak te houden en plezier te maken. Als de wedstrijd begint lijkt het alsof we dat allemaal in een vreemde taal tegen de jongens gezegd hebben. De instructies lijken al direct bij het eerste fluitsignaal te zijn weggeëbd en het is simpel gezegd een rommel. Positioneel lopen we niet waar we te horen te lopen en we zien ons daardoor geconfronteerd met taken die in een goed functionerend elftal helemaal niet tot de verwachte taken behoren. Toofan laat direct zien dat er maar één ding is waar ze voor komen: winnen. Ze zitten direct beter in de duels, laten vrij goed positiespel zien en gaan te werk met een felheid die wij na een maand trainen juist bij de mannen in het rood blauw hadden willen zien.

Maar ondanks dat Toofan ons in verschillende onderdelen het goede voorbeeld geeft, slagen we er na verloop van tijd toch in om wat kansen bij elkaar te spelen. Maar zoals vaak als je niet goed aan een wedstrijd begint, staat het vizier gewoon niet op scherp. Zo weet Sohayb een goede kopkans en twee schoten niet tot een doelpunt te promoveren. En dat is dan een moment waarop je tegenstander wél toeslaat. Toofan krijgt een corner. Die wordt hard ingeschoten en heel simpel loopt er een tegenstander tegen de bal aan en laat Dylan kansloos: 0-1. Helaas is ook de term ‘wake-up call’ niet op de JO11-1 van toepassing vandaag. Ook na de zure tegengoal zijn we niet scherp. Na een fraaie actie van Boy aan de zijkant weet Sohayb de bal niet in het net te krijgen. Direct daarna draait Sohayb kort bij zijn tegenstander weg, haalt uit in die draai maar vindt de uitstekend spelende keeper van Toofan op zijn weg. Vlak voor rust krijgt Toofan nog een enorme kans. Snel combinerend passeren ze onze laatste man Jayden en stormt de rechterspits van Toofan op ons doel af. Gelukkig voor ons speelt hij de bal nét te ver voor zich uit en rolt deze over de achterlijn.

In de eerste time-out dondert het. Niet meteorologisch, want hoewel de bewolking nog wat roet in het eten gooit is de temperatuur aangenaam. We hameren op gemaakte afspraken, op trainingsoefeningen die de afgelopen tijd de revue hebben gepasseerd en op posities die simpelweg ingevuld moeten worden. Het lijkt te helpen. Direct na de hervatting voeren we de druk op Toofan op. De verhoudingen wisselen in die zin dat Vredenburch aanvalt en Toofan er soms op de counter scherp uit komt. Na wederom een goede actie van Boy neemt Sohayb de bal maar weer eens op de wreef. Helaas voor ons spat de poging uiteen op de lat boven de keeper van Toofan. Maar we houden moed. We combineren door de verdediging van Toofan heen, Sohyab speelt Boy vrij en die weet gelukkig wel raad met dat buitenkansje. Via de binnenkant van de paal rolt dan eindelijk de 1-1 binnen. We houden de druk erop. Van afstand besluit Liam na een afvallende bal eens te testen of die keeper écht zo goed is, maar ook zijn poging teistert de lat. In de spaarzame aanvallen die Toofan op ons afvuurt, zijn ze niet heel vaak dreigend. Maar toch hebben ze op enig moment het geluk dat de bal in een scrimmage een raar effect krijgt, voor de voeten van een jongen in het zwart-wit van Toofan valt en we toch tegen een 1-2 achterstand aan kijken in de rust.

Waar we na de eerste time out furieus van start gingen, zijn we er na de rust niet helemaal bij. Ondanks de waarschuwingen hiervoor, stellen we toch de spits van Toofan direct na de rust in de gelegenheid om de bal aan te nemen en deze uiterst nauwkeurig in de korte hoek te schieten. Op dat moment weten we dat het heel lastig gaat worden. Toch moeten we de jongens complimenteren voor hun vastberadenheid. Ze geven niet op, laten de koppies niet hangen en zetten de kleine schoudertjes eronder. In het derde kwart levert dat helaas geen doelpunten op. We zijn er wederom een paar keer dichtbij, maar de keeper van Toofan heeft andere plannen vandaag.

We zwepen de jongens in de laatst time out nog één keer op. En warempel: er staat in dat vierde kwart een vechtmachine op veld 1. De ene na de andere aanval zetten we op. Na balverlies hebben we de bal binnen een mum van tijd weer terug. We jagen de tegenstander op en laten ze merken dat de wedstrijd wat ons betreft nog zeker niet gespeeld is. Een goed ingestudeerde corner beloont ons helaas nog niet. De poging van Liam mist zijn doel. De keer daarna is hij wél gelukkig. Zijn van richting veranderde schot na een corner zet de keeper op het verkeerde been: 2-3 en de spanning is weer terug. Langs de kant beginnen we ook langzaam te geloven in een comeback, want we zetten vol aan. Liam vindt met een prachtige pass door het hart van de verdediging van Toofan Sohayb, maar hij komt net niet uit met zijn passen om af te kunnen drukken. De keer daarna denkt Finnley de 3-3 in de kruising te schieten, maar tikt die keeper van Toofan de bal er wonderbaarlijk toch echt nét uit. Dan breken we uit over rechts. We combineren naar hartenlust en de bal wordt naar Finnley gespeeld. Die zet de bal in één keer voor en vindt het hoofd van Sohayb: 3-3!

De mannen van de JO11-1 zijn nog niet tevreden, want direct na de aftrap zetten ze de druk weer voort. Het ene na het ander schot wordt afgevuurd, maar we treffen geen doel. Na weer een gepakt schot ziet de keeper van Toofan de spits vrij staan. De bal komt aan en de spits gooit zijn lichaam en snelheid in de strijd tegen Jayden. Die kan geen weerstand meer bieden en met een droge knal schiet de spits de ambities van onze mannen aan flarden. Daarna proberen we het nog wel, maar we zijn geknakt. Bij een uitbraak spelen de bal weer te ver voor ons uit terwijl we 1 op 1 op de keeper af kunnen lopen. Een schot van Boy is het laatste wapenfeit. Helaas voor ons vliegt deze langs de verkeerde kant van de paal waarna de prima fluitende Rob het welletjes vindt en het eindsignaal blaast.

Tsja jongens… In wedstrijden als deze zie je dat je je tegenstander nooit mag onderschatten. Je ziet ook dat het opbouwen van conditie erg belangrijk is om dat laatste duel nog even te winnen of genoeg kracht te hebben voor dat laatste schot. Van wedstrijden als deze moeten we leren om het de volgende wedstrijd weer beter te kunnen doen.  Volle kracht vooruit dus! Dan nemen we die paar hobbels op de weg gewoon voor lief!

Sportieve groet,
Michael