Veld

                                  
Voetbal is een spelletje met verschillende elementen. Het zijn elementen die in elke wedstrijd terug komen. Noem het factoren. Zo heb je de staat van het veld, de onvoorspelbaarheid van het weer, het fanatisme van de toeschouwers en de kwaliteit van zowel de scheidsrechter als de tegenstander. Als al die elementen op een goede manier samen komen, heb je een prachtige wedstrijd en zie je waar voetbal voor bedoeld is. Op sommige dagen zijn die elementen niet in evenwicht. Sterker nog: dan zorgen ze ervoor dat je tegen meer dan één tegenstander speelt. Hoe dat zit, ga ik u vandaag uitleggen.

Maar voordat ik u meeneem in de intensiteit van deze wedstrijd kan ik u goed nieuws mededelen uit de ziekenboeg. De breuk in de enkel van Liam Roozeboom geneest goed. Deze geneest zelfs zó goed dat hij zijn laatste weekje in het gips is ingegaan. Het brengt de ondeugende lach alweer op zijn gezicht en als die lach er weer is, mogen we de hoop hebben dat deze topper misschien wel weer snel het roodblauw aan gaat trekken.

Dan de terugblik op afgelopen zaterdag. Aangekomen op het sportpark van BMT aan de Melis Stokelaan in Den Haag troffen wij een gemotiveerde groep. Met drie gastspelers (Keano, Nick en DJ) zagen we aan de gezichtjes wel dat ze klaar waren om de strijd aan te gaan met de mannen van BMT. Serieus begonnen ze aan de warming up op een veld dat meer weg had van een akker dan van een voetbalveld. Toch begonnen we uitstekend. Direct vanaf de aftrap lieten we zien dat wij de voetballende partij waren en we van zins waren om met niets minder dan de drie punten van het veld te stappen. Met redelijk positiespel speelden we een aantal kansen bij elkaar waar BMT niet bij machte was om het ons lastig te maken. Het was dan ook wachten op het eerste doelpunt. Na een afgeslagen corner zag Omar zijn kans schoon om uit te halen en de stand in beweging te brengen: 0-1. Een aantal minuten later kwam er weer een corner van ons. BMT verwerkte de bal zeer slecht en bij de tweede paal was Damian bereid om dat cadeautje uit te pakken: 0-2. Alles wees op een zorgeloze ochtend. Waar de stand dus opliep, liep de intensiteit ook op. Dat zag je met name in de overtredingen die er op onze spelers gemaakt werden. Vooral de voor zijn tegenstander te beweeglijke Finnley moest het een paar keer flink ontgelden. De scheidsrechter trad wel op, maar niet dapper genoeg. Hij volstond dan met een vrije trap waar er toch wel een aantal keer redenen waren voor meer dan dat.

De kracht (in negatieve zin) van onze tegenstander kreeg vat op ons. Langzaam kwam BMT meer in de buurt van ons doel. Toen wij positioneel even ‘niet goed’ stonden, profiteerde BMT daarvan. Over onze linkerflank stoomde de rechtsbuiten op en maakte de 1-2. Nog altijd geloofden we dat dat een incident was, want we waren – zelfs onder de indruk van de intimidaties – vele malen beter. Toch nam de stand een zorgwekkende wending. Na een miscommunicatie bij ons achterin belandde de bal – in plaats van hard over de zijlijn getrapt te worden – achter de doellijn: 2-2. BMT rook bloed. In de JO13 spelen we normaal gesproken 2 x 30 minuten. In zo’n beetje de 35^e (!) minuut moesten we nog een slok uit de gifbeker nemen. Na wederom te twijfelachtig ingrijpen op meerdere posities joeg BMT de 3-2 tegen de touwen. Tot overmaat van ramp raakte Dylan Vlugt bij die treffer geblesseerd en moest de strijd staken. De ploeg ging dus rusten met een achterstand en in de wetenschap dat ze de gehele tweede helft zonder keeper zouden moeten spelen.

Na de rust brachten we verse krachten in de vorm van Sohayb en DJ. De tweede helft begon. Direct joegen we achter de gelijkmaker aan. Met elke aanval die afgeslagen werd, groeide onze wanhoop. Aanval op aanval werd de grond ingeboord door gelukkig verdedigen of een overtreding, die telkens weer een gradatie erger leken te worden. We hebben alles voorbij zien komen. Van tackles die met twee benen vooruit ingezet werden tot een gemene trap over de bal heen op de enkel van Nick. Maar het team toonde vastberadenheid. Zoals Nick na twee keer stampen zijn tranen wegveegde en weer ging staan, zo richtte het hele elftal zich op. Geen enkel moment lieten zij zich het hoofd op hol brengen door de intense omstandigheden op het veld. Bij de leiding en de toeschouwers groeide de frustratie echter wel tot ongekende hoogte. Werd een aanval niet afgeslagen door een vreselijke overtreding, dan gooide de grensrechter van de tegenpartij wel roet in het eten. Ik vertrouw erop dat ook u heeft gekeken naar de Olympische Spelen deze zomer. Deze Spelen beginnen en eindigen traditiegetrouw met een vlaggenparade. De jongeman die voor BMT als grensrechter optrad, waande zich op de vlaggenparade van de Olympische Spelen. Maar in plaats van de trots en vreugde die de Olympische vlaggendragers brengen, deed hij met elke keer dat hij (onterecht) met zijn vlag zwaaide, de frustratie van jongens van een jaar of 11 groeien. Ondanks een gigantisch veldoverwicht en een veldspel dat zich bijna de gehele tijd op de helft van BMT afspeelde, floot de scheidsrechter af zonder dat de stand in beweging was gekomen. Verrassenderwijs (of niet) was dat de tweede helft wél na een minuut of 25.

In zo’n wedstrijd als deze keren de elementen zich tegen je. Je speelt dan niet tegen één tegenstander, maar ook tegen de grensrechter én de scheidsrechter. Maar we moeten ook eerlijk naar elkaar zijn. We hebben niet alleen van de tegenstander, grensrechter en scheidsrechter verloren. We hebben ook van onszelf verloren. Het hoofd koel houden betekent namelijk niet alleen maar dat je niet hardop protesteert. Het betekent ook dat je een wedstrijd uit speelt en een voorsprong verdedigt. Wedstrijden als deze zullen niet op zichzelf staan. Dit zal vaker voor gaan komen. Maar dan kennen ze onze jongens nog niet. Deze jongens zullen op veren, deze jongens zullen karakter gaan tonen. Zoals het wegvegen van je tranen na een smerige overtreding, zullen wij deze nederlaag wegvegen en keihard aan de slag gaan om de volgende keer met een lach van ons gezicht van het veld af stappen. Zoveel vertrouwen heb ik in ze. Want of ze nou winnen of verliezen, het blijven ónze jongens!

Sportieve groet,
Michael