De lucht was zwanger van de spanning op zaterdag 3 september 2022. Eindelijk zouden we dan het voetbalseizoen 2022-2023 écht aftrappen. Want ja, vriendschappelijke wedstrijdjes en trainingen zijn leuk, maar er gaat natuurlijk niets boven het vechten voor de drie punten. En vechten, dat zal de JO13-1 dit seizoen moeten doen. Deze groep van veelbelovende talenten zal het in de 1^e klasse best zwaar gaan krijgen, maar met vechtlust, eenheid en een flinke dosis arbeidsethos kom je een heel eind.

Vandaag stond de confrontatie met KMD JO13-1 op het programma. Een voor ons onbekend team. Johan Cruyff zou zoiets zeggen als: als jij de tegenstander niet kent, kent hij jou ook niet. En dat is natuurlijk waar. Onbekend maakt echter ook onbemind, dus enigszins zenuwachtig verschenen we aan de aftrap. Toch lieten we er geen gras over groeien. Op sportpark Vredenburch mag er maar één de baas zijn en dat droegen de mannen van de JO13-1 zeker uit. KMD werd vanaf het eerste moment terug gedrongen en geduldig probeerden we wat kansen bij elkaar te spelen. Dat lukte langzaam maar zeker ook. Zomaar telden we een kans of 4 á 5 die met een betere afronding zeker tot een doelpunt zouden zijn gepromoveerd. Na een minuut of tien werd het wachten dan toch beloond. De bal belandde voor de voeten van Dimitri die verwoestend uithaalde en zo voor zijn eerste officiële doelpunt in dienst van Vredenburch tekende: 1-0. Normaal gesproken krijgt een elftal vleugels na zulk spel en zo’n goal, maar dat gold niet voor ons. We trokken ons terug en lieten KMD komen. De voorsprong werkte bijna verlammend op ons, want in paniek schoten we ballen weg in plaats van ons normaal goed verzorgde positiespel te spelen. Die paniek vertaalde zich ook in het tegendoelpunt dat onvermijdelijk was. KMD speelde een ogenschijnlijk kansloze lange bal naar voren. In plaats van onze keeper aan te spelen, gingen we het duel aan. Dat verloren we waarna de spits vrij baan kreeg en het een koud kunstje was om de voor ons in een officiële wedstrijd debuterende Dylano te verschalken: 1-1. Na de 1-1 kregen we nog verschillende kansen om het overwicht dat we hadden gehad in de score uit te drukken, maar helaas was 1-1 tevens de ruststand.

Ons onbegrip probeerden we in de kleedkamer onder woorden te brengen. Want hoe kon het toch dat we het eerste gedeelte van de wedstrijd heer en meester waren, we ook na de 1-1 kansen kregen op méér en we toch zo in de kleedkamer zaten? Samen bespraken we op welke posities van de tegenstander er kansen lagen en wat we zelf moesten doen om te zorgen dat het kwartje in de tweede helft wél onze kant op viel. Gesterkt in de overtuiging dat het ons zou lukken, stapten we weer het veld op. De zo zorgvuldig uitgetekende plannen konden echter na een minuut of 5 alweer worden uitgewist. KMD brak uit over onze rechterflank met hun razendsnelle linksbuiten. In plaats van de overtreding te maken en zo te zorgen dat het gevaar geweken was, keken we bijna machteloos toe hoe de aanvaller de verre hoek vond: 1-2. Welkom in de 1^e klasse, zo leek de aanvaller van KMD ons duidelijk te willen maken. Dat welkom zette hij enkele minuten later nog meer kracht bij, want tot onze frustratie mocht hij het eerder vertoonde kunstje nog een keer herhalen: 1-3. Donkere wolken pakten zich figuurlijk samen boven de JO13-1. Als ultimum remedium zetten onze talenten nog een keer de schouders eronder. KMD werd weer ouderwets terug gedrongen en aanval na aanval rolde op hun doel af. Uit een goede corner bracht Omar met zijn eerste goal van het seizoen de hoop weer terug in de roodblauwe harten: 2-3. Dit keer was de paniek bij KMD duidelijk merkbaar. Hele uitgespeelde kansen kregen we niet, maar toch gloorde er nog steeds de hoop op minimaal één punt. Een paar minuten voor tijd maakte KMD aan al die hoop een bruut einde. Uit een spaarzame aanval prikten ze de 2-4 tegen de touwen, wat het laatste beetje verzet van de JO13-1 brak.

Hier moeten we lessen uit trekken. En deze lessen zullen door het hele team van de JO13-1 met elkaar besproken moeten worden. Voorin zullen we nu toch écht eens een keer met overtuiging moeten afronden. Hadden we dat in deze wedstrijd gedaan, hadden we in de rust met een doelpunt of 4 vóór gestaan. Daarnaast zullen we op bepaalde posities in het veld harder op moeten treden. Een overtreding maken hoort bij het spel. Dat hoeft niet hard, want iedereen wil graag de week erop ook weer spelen. Hadden we op sommige momenten de overtreding durven en willen maken, hadden we steeds met meer mensen klaar gestaan voor een tegenaanval. En achterin zullen we geconcentreerd moeten verdedigen en goed moeten kijken naar wat de makkelijkste oplossing is. Hadden we een bal gewoon over de zijlijn getrapt of onze keeper aan durven spelen, zouden we in de meeste gevallen de weinig voorstellende tegenaanvallen van KMD kunnen stoppen. Maar jullie lezen het al: hadden we maar telt niet in het voetbal. De realiteit is dat we voor de tweede keer op rij vele malen beter zijn dan onze tegenstander, maar wel met lege handen staan. Om weg te blijven bij de laatste plaats - wat nog altijd het doel is – moeten we in wedstrijden betere keuzes gaan maken. Daar hebben we even de tijd voor. Onze volgende wedstrijd is op zaterdag 17 september (thuis tegen Die Haghe).

Hebben we dan de hele zaterdag in mineur voor de buis gehangen? Zijn we dan met een gezicht op onweer onze boodschappen gaan doen? Zeker niet! De JO13-1 heeft een pittige voorbereiding achter de rug waarbij de tong zeker in de eerste trainingen menig maal bijna op de kunstgraskorrels hing. Onder het mom work hard, play hard zijn we ’s middags met bijna het hele team afgereisd naar golfpark de Star in Leidschendam voor een welverdiend en ontspannen potje FootGolf. Bij deze strijd der titanen was het Damian die met de winst ervandoor ging. Het bleek dat onze jongens wél goed kunnen scoren als scoren inhoudt dat je de bal in een gat in de grond moet mikken. Misschien neem ik dus mijn schep wel mee voor de volgende thuiswedstrijd. Tot dan!