Heel even sluit je je ogen voordat je kordaat naar voren stapt. Je strijkt even over de oranje leeuw die op je borst prijkt en pakt de bal. Bemoedigend knikt Memphis je toe en je begint aan je eenzame wandeling naar de stip. Miljoenen ogen volgen je als je de gang maakt naar de penaltystip van het Lusail Iconic Stadion in Lusail om de beslissing te brengen in de titanenstrijd tussen Nederland en Brazilië op het fantastische WK 2022 in Qatar. Heel precies leg je de bal op de stip en je probeert geen acht te slaan op de druk bewegende keeper van Brazilië. En dan lijkt alles in slow motion te gaan: je zet je voet tegen de bal en voelt hem vertrekken, je ziet dat de keeper de verkeerde kant op duikt, je hoort het publiek naar adem happen, je volgt de baan van je schot en …. Piep-piep-piep! Huh? Piep-piep-piep? Je opent je ogen en het imposante stadion in Qatar is veranderd in je eigen kamer. En die spelers waaronder je bedolven leek te worden, waren gewoon de kluwen dekens. Je mag je opmaken voor de wedstrijd KMD JO13-1 – Vredenburch JO13-1. Ook leuk.

Soms kan de realiteit hard zijn. Dan bevind je je dus om 7:45u op de mistige parkeerplaats van KMD in plaats van in een kolkend Lusail Iconic Stadion. Maar onze JO13-1 is een realistisch team, dus hadden ze geen moeite om die knop om te zetten. Want wij kwamen vandaag naar KMD als koploper. En dat levert best wel een andere druk op dan we gewend zijn. Vandaag troffen we in KMD een bekende tegenstander. In de eerste fase waren zij stiekem met drie punten van ons complex afgeslopen en bleven we achter met het betere van het spel, maar wel met lege handen. Er was dus zeker nog wel wat recht te zetten. Nou, dat dat gevoel in de groep best leefde, wisten we gelijk na de aftrap. We startten werkelijk furieus en het arme KMD wist niet wat hen overkwam. Al na een minuut of twee startte Finnley aan een actie, zette de bal voor die te hard was voor KMD om weg te werken. Uiteraard was daar Dimitri om direct even orde op zaken te stellen: 0-1. Gretig stond de JO13-1 daarna weer klaar om het spel te hervatten en tegen dat soort psychologische oorlogvoering was KMD niet opgewassen. Ze kwamen nauwelijks van de eigen helft af, werden rond hun eigen zestien opgejaagd als wild en kwamen simpelweg niet aan voetballen toe. De moed zakte hen ongetwijfeld in de schoenen toen Dimitri een werkelijk meesterlijke stift in huis had als eindstation van weer een mooie aanval: 0-2. Wat er zich daarna afspeelde, is als sportman toch wel lastig te accepteren. KMD bleek namelijk met twaalf man te voetballen. Ze hadden geen extra speler ingebracht, maar de dienstdoende scheidsrechter was werkelijk schaamteloos in zijn pogingen om het spel te beïnvloeden. Zo liep Damian enkele minuten na de 0-2 alleen op de keeper af. Hij werd compleet ondersteboven gegleden door de verdediger, maar tot ons afgrijzen wees de scheidsrechter niet naar de stip. Hij liet gewoon door spelen. Onbegrijpelijke beslissingen volgden bij een ingooi voor de andere partij, vrije trappen die zomaar (of juist niet) werden toegekend en leverde een groeiende frustratie op. Ondanks deze gang van zaken slaagden we er vóór de rust nog in de marge te vergroten. Dit keer was Dimitri de aangever. Zijn voorzet werd door alles en iedereen gemist, maar Damian werkte hem binnen. Het door hem zelf in de wereld geholpen gerucht is zelfs dat hij hem ‘met zijn derde been’ maakte. Dit is overigens zijn eigen citaat. Nou ja, met die lullige derde goal gingen we dus rusten.

We hoopten in de tweede helft de voorsprong wel wat uit te kunnen bouwen. Dat weekje als koploper was ons prima bevallen en er nog een week aan vastknopen was zeker geen onaangenaam vooruitzicht. Maar er was net even te veel frustratie om nog goed aan voetballen toe te komen. Helaas voor ons pakte Damian een (overigens dit keer wél terechte) gele kaart en moest 10 minuten op de bank plaats nemen. De frustratie werd niet minder toen er door een kleine miscommunicatie achterin de stand door KMD op 1-3 werd gebracht. Frustratie veranderde in angst toen KMD er met een lucky shot er zelfs 2-3 van maakte. Maar daar was weer de onverzettelijkheid waar dit team de laatste tijd mee besmet is geraakt. De mouwen werden opgestroopt, de duels werden weer feller en we kregen weer vlagen te zien van het voetbal van vóór de rust. Bij een corner deden we weer wat we op de training talloze keren geoefend hebben. Boy ging voor de keeper staan en de andere jongens in een rij om vervolgens – als de corner – getrapt wordt uit te waaieren door de zestien. In eerste instantie miste ons schot kracht, maar deze werd in tweede instantie toch binnen getikt: 2-4 en we waren in veilige haven! Terwijl het doelpunt uitbundig gevierd werd, zag ondergetekende uit zijn ooghoek de scheidsrechter al naar de grensrechter lopen. Uiteraard kwam hij terug met zijn hand omhoog. Deze handeling gaat te boek in als de Mythe van Wateringen. Niemand weet namelijk waarom die hand omhoog ging. Was het buitenspel? Was het het hinderen van de keeper? Was het een andere overtreding? Tot in lengte van jaren zal hier waarschijnlijk naar gegist worden. Zelfs bij Studio Voetbal kwamen ze er niet uit. Deze klap voelden we wel even en het begon enigszins penibel te worden. We moesten wat schoten toestaan en werden langzaam maar zeker naar achteren gedrukt.

Eén minuut voor tijd leken we dan toch te bezwijken. Ietwat gelukkig kreeg de aanvaller van KMD de bal mee. Helaas voor ons was dat een razendsnelle aanvaller. Hij ging op het doel van Dylano af. Omar probeerde in een uiterste krachtsinspanning de bal nog te blokken. Mede daardoor en het uitstekende keeperswerk van Dylano staken we dan toch een halve minuut later de handen omhoog.
Een zwaarbevochten overwinning!

Zo’n wedstrijd als deze winnen doet wat met het team. Want ze weten heel goed dat we vandaag tegen een extra tegenstander speelden. Maar ze weten ook heel goed dat we vorig jaar of zelfs in de vorige competitie zo’n wedstrijd gelijk zouden spelen of zelfs zouden verliezen. En ik denk dat je geen beter voorbeeld van groei kunt noemen als dit. Ik ben trots op jullie, JO13-1! Volgende week wacht ZuidWest, wederom een pittige tegenstander. We hebben er zin!