Ik kan een heel verhaal gaan schrijven over de wedstrijd van zaterdag. Maar de meeste lezers kennen de historie van de wedstrijd tegen Laak. Voor de 7e keer in bijna 2 seizoenen staat deze wedstrijd op het programma. De balans tot nu toe: 3x gelijk, 3x verloren. Het ging in bijna al deze wedstrijden gelijk op.

Ondanks dat Dani nog in het gips zit en Kai voor de wedstrijd niet zo lekker is, lopen onze toppers met de borst vooruit het veld op. Ze kijken kort naar rechts waar Laak al bezig is aan de warming-up. Onze jongens zien een andere en grotere keeper.  Even zie je hun gedachte gaan naar twijfel en misschien een beetje ontzag. Maar al snel gaat het knopje weer om en gaat de focus op de wedstrijd. De scheidsrechter kent de spanning die bij deze wedstrijd hoort. Hij komt vooraf nog even netjes overleggen naar aanleiding van de laatste keer, een paar weken geleden. Dat wordt gewaardeerd. Op ons verzoek fluit hij iets eerder voor de aftrap, zodat we na onze wedstrijd snel naar Vredenburch1 kunnen voor de derby tegen Semper.

In de 1e helft spelen we prima. Eigenlijk net als tegen Celeritas. Ons positiespel loopt lekker en voorin proberen we een gaatje te zoeken in de verdediging van Laak. We zijn de bovenliggende partij. Dat was een paar weken geleden ook al zo op dit veld. Vooraf hebben we een paar opdrachten mee gegeven. 1 daarvan is het kort dekken van de 2 beste spelers van Laak. En dat lukt goed. Amir is weer het slot op de deur, in een andere rol die hij laatste weken zeer sterk uitvoert. Achter hem staan Boris, Rayshawn en Daylen. Daardoor kan Djavi een linie opschuiven.

Na een paar kansjes te hebben gehad is Damian voorin aangesloten naast Brent. Hij krijgt de bal en wipt deze met een soort half lobje zo in de rechter hoek. Een hele gemene 0-1. Daarna creëren we weer wat kansen waarbij we of te snel zelf schieten, of soms juist te veel afleggen voor het doel. We hadden op 0-3  kunnen staan. Laak had namelijk amper een kans gehad. We krijgen letterlijk een extra tik als Rayshawn uit de wedstrijd wordt geschopt. Het mooie is hoe ons team dat oppakt. Ze gaan gewoon staan op een plek die ze misschien niet zo leuk vinden. Maar het is 1 team met 1 taak ! Laak dringt wat meer aan. Maar scoort niet. De ruststand blijft daardoor “maar” 0-1.

In het 3e kwart zakken we soms wat in. Dit keer eigenlijk niet. Jordan staat erg sterk te spelen op het middenveld. Hij zit er goed tussen en komt vaak als winnaar uit de duels. En geef hem geen ruimte voor de steekpass want dan staan we gelijk 1 op 1 met de keeper. Daylen staat ook weer te knallen hoor. Hij komt de donkere jongen van Laak vaak tegen. Het zijn mooie duels. Die jongen van Laak is ook zeer sterk. Gaaf om naar te kijken hoe hij speelt. Als een type speler zoals Geertruida van Feyenoord heeft ie bijna alles.

Laak probeert hun beste speler in stelling te brengen maar dat lukt steeds niet door ons harde werken. Hij heeft steeds 2 man op zich. Bij een doelpoging valt de bal op de linker paal, daarna op de rechter paal en rolt zo weer het doel uit. Zonder biljart effect aan de bal kan dat nooit een doelpunt zijn. Toch wordt ie geteld. Boris is woedend en dat zegt genoeg. Want als iemand zich een (correct) doelpunt zou aanrekenen en zou incasseren is hij het wel. Maar goed we gaan door met een 1-1 stand. Blijven voetballen jongens. Djavi schiet nog een keer gevaarlijk op doel. Rayshawn probeert het nog ondanks de pijn. Hij gooit er een paar heerlijke acties uit aan de linkerkant. Maar daarna komt ie toch naar de kant en kan samen met Kai en Dani helaas even niets anders dan aanmoedigen.

Dat aanmoedigen helpt wel want Ahmet jaagt de hele 2e helft constant door op de keeper. Heerlijk om te zien. Na een aanval van links snijdt hij naar binnen en schiet diagonaal de 1-2 binnen. Jaaaaaa er klinkt een enorm kabaal van onze supporters langs de lijn ! Diezelfde Ahmet gaf later, na een prachtige aanval, bijna de assist door panklaar af te leggen op Brent. Die raakt de bal verkeerd waardoor Laak in leven blijft. Het wordt wat harder en hectischer. En dat is dan weer het nadeel van zo’n derby die hiervoor al 6x is gespeeld. Er komt snel spanning bij een overtreding, dubieus doelpunt of beslissing van de scheidsrechter. Onze ouders hebben dan een mening, Laak ouders hebben een mening. Maar na handen te hebben geschud is de lucht weer geklaard.

Nog 1 minuut plus blessuretijd. “Heb je dat bij O12” grapt Perry tegen de scheids. En dan is daar het verlossende fluitsignaal. Pfff wat een wedstrijd zeg. Na Velo en Celeritas weer een wedstrijd die we eerst verloren of gelijk speelden en nu winnen. Een mooie ontwikkeling en goede team prestatie jongens! Bijna met het hele team gaan we snel lopend van Laak naar Vredenburch. Op de achtergrond horen we het vuurwerk al. Net op tijd vinden onze talenten een plekje achter het doel. Samen hebben ze nog een gezellige middag. Na het weekend gaan we weer aan de bak. Want zoals Ahmet zo goed kan zeggen: “de wedstrijd van zaterdag begint op maandag”