Goal 4

Wedstrijdverslag Vredenburch JO14-1 – VCS JO14-1                                     zaterdag 27 januari 2024

Vrieskou, sneeuw, hagel, regen, ijzel en zon. Het lijkt gewoon een opsomming van de weertypen die we gedurende een jaar voorbij zien trekken. In dit geval zijn het weerverschijnselen die we de afgelopen twee weken (!) hebben ondergaan. Hoewel de schaatsliefhebbers in ons land ongetwijfeld hun hart sneller hebben voelen kloppen en er heel misschien zelfs wel even sprake was van een Elfstedenkoorts, waren de voetballiefhebbers minder gelukkig. En tussen ons gezegd en gezwegen: trainers waren al zéker ongelukkig. Nu de oplevering van ons nieuwe kunstgrasveld nog altijd op zich laat wachten, verstoren deze weersomstandigheden namelijk een voetbalvoorbereiding behoorlijk. De manschappen van de JO14-1 laten zich echter niet zo makkelijk de kaas van het brood eten. Enkele belletjes van ondergetekende leverde de steun van ons omringende verenigingen op en zo mochten wij wat kunstgrasvelden van hen gebruiken. Uiteraard zijn wij deze clubs zeer dankbaar!

Zo hadden we toch nog wel wat trainingen in de benen voor de eerste competitiewedstrijd tegen VCS. Onze vorige ontmoeting met VCS had één punt opgeleverd in een wedstrijd waarin Vredenburch aanspraak maakte op meer dan dat. Met vertrouwen keken we dan ook uit naar deze editie. Met name de afsluitende training vóór deze wedstrijd (afgelopen woensdag) deed dat vertrouwen groeien. Want als je ziet waartoe dit team in staat is, dan kun je niet anders dan fantaseren over waar dat zou kunnen eindigen. Maar dingen goed doen op een training heeft pas écht meerwaarde als je dit ook in wedstrijden toe kunt passen. Dat moesten we dus vandaag laten zien.

Opa Hans is in 2024 ook weer van de partij om wedstrijden in goede banen te leiden. Hij zette ons voetbaljaar in gang met een snerpend fluitje. VCS liet er geen gras over groeien en zette direct druk op eigenlijk al onze posities. Hoewel we dat vaak genoeg nabootsen op de training, wisten we daar niet goed raad mee. Vaak resulteerde druk van VCS dan ook in snel balverlies aan onze kant. Had VCS de bal, dan konden zij deze wel goed in de ploeg houden. Ze gebruikten hun centrale verdedigers veelvuldig in de opbouw en creëerden zo steeds een overtalsituatie op ons middenveld. Dat moet je oplossen door als aanvallende spelers die opbouw te verstoren, maar Finnley en Dimitri kregen geen druk op hun tegenstanders. Naarmate dit proces zich ontvouwde, zag je bij Vredenburch dat er onzekerheid in de ploeg sloop. Zenuwachtig kozen we vaak de verkeerde oplossing terwijl de voetballende oplossing wel voor handen was. In zo’n recept is het bijna wachten totdat het verkeerd loopt. En dat gebeurde dan ook. Bij een ogenschijnlijk rustige situatie waarin er eens geen druk kwam van VCS, probeerde Jabbari op te bouwen. Helaas voor ons schoof hij de bal zo in de voeten van de spits van VCS. Die aarzelde niet om dat cadeautje uit te pakken: 0-1. Normaal is zo’n tik wel voldoende om wakker te worden. Op zich zagen we ook wel een lichte verbetering. We gingen met meer overtuiging en verbetenheid de duels aan, maar nog altijd waren we te slordig in de opbouw. Dat resulteerde in wat kansen over en weer. Beide keepers onderscheidden zich met enkele reddingen zodat de stand niet in beweging kwam. De eerste keer dat dit wel weer gebeurde, stonden we weer aan de verkeerde kant van de score. Bentley werkte een bal door het midden weg, maar deze belandde voor de voeten van een speler van VCS. Rond de zestien kan dat dodelijk zijn en dat bleek: 0-2. Enkele minuten later dachten we de aansluitingstreffer te maken, maar de grensrechter van VCS had de vlag omhoog gestoken voor buitenspel. Langs de kant hadden wij ernstige twijfels daarbij, maar de goal werd afgekeurd. Toch zorgde het wel voor wat druk onzerzijds. We voelden dat er wat mogelijk was voor de rust en probeerden die ruimte ook te benutten. Steeds vaker kwamen we op de helft van VCS en steeds vaker werden we gevaarlijk. De boomlange keeper van VCS was echter een sta in de weg. Als je zoveel druk geeft, moet je ook zorgen dat de organisatie wel in orde is. Omschakelen moet te allen tijde kunnen. Bij een vrije trap van ons is die organisatie er niet. De vrije trap werd afgeslagen, VCS brak uit aan de kant waar wij nét te weinig mensen hadden staan en de derde goal van VCS lag in het netje: 0-3.

Je zou zeggen dat bovenstaand feitenrelaas reden is voor een donderspeech. Toch kwam die er niet. We zagen namelijk wel progressie in de prestatie van het elftal, hoewel de eerste helft wel van een bedenkelijk niveau was. Maar er was nog niets verloren. Als VCS drie keer kon scoren, konden wij dat tenslotte ook. Vol goede moed betraden we het veld voor de tweede helft. En beter ging het. We konden meer druk zetten op onze tegenstanders doordat we in een 4-3-3 systeem gingen spelen, kwamen daardoor in meer duels als winnaar uit de strijd en konden meer gevaar stichten voor de goal van VCS. De keeper had zijn goede vorm van de eerste helft ook in de tweede helft meegenomen, want hij bleek een onneembare vesting. Na een minuut of 10 brak Damian door, werd in de ogen van de scheidsrechter onreglementair gestopt en kregen wij een penalty. Liam Poll ging achter de bal staan en poeierde de bal goed de hoek in. Helaas voor hem gokte de keeper op de goede hoek en verijdelde hij ook deze poging. Ook na deze tegenslag gingen we door. VCS werd nauwelijks gevaarlijk, maar bleef wel overeind in de tegenaanvallen die wij op ze af vuurden. Enkele minuten voor tijd kwam er dan een aanval over rechts. De bal leek een prooi te worden voor de keeper, maar Boy was lastig genoeg voor hem om de bal te lossen. Boy ging ermee vandoor en prikte hem tegen de touwen: 1-3. De tijd die resteerde was helaas onvoldoende voor een remontada. Maar eerlijk is eerlijk: op meer dan dit hebben wij eigenlijk geen aanspraak gemaakt.

Zo leverde de start van de competitie voor ons een berg huiswerk op. Gelukkig is de competitie nog lang en krijgen wij genoeg kansen om de mooie dingen die wij op de training zien, ook te laten zien in de vele wedstrijden die nog gaan volgen. Uiteraard gaan wij met dat huiswerk aan de slag. Gedisciplineerd zullen wij aan het werk gaan om datgene wat nog niet goed gaat te verbeteren en datgene wat wél goed gaat te perfectioneren. Aankomende dinsdag mogen wij alweer een mooie wedstrijd spelen in de Haaglanden Cup tegen Wilhelmus O14. Zij spelen in de divisie, dus zal het een lastige kluif worden om door te gaan. Maar wel weer een mooie gelegenheid om met ons huiswerk aan de slag te gaan. Daarna wacht volgende week de uitwedstrijd bij DHC. Eens kijken of we daar de eerste punten van 2024 binnen kunnen slepen. Tot dan!